کودک و نماز
حضرت ابراهیم علیهالسلام همراه با فرزندش خانه خدا را بنا نهاد و کار را به اتمام رساند. دستها را به سوی آسمان بلند کرد و از خدا خواست: رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلاَةِ وَمِن ذُرِّیتِی پروردگارا مرا برپادارنده نماز قرار ده و از فرزندان من نیز. (۱)
نماز، همان ستون خیمه گاه دین است و والدین باید کودک را برای نماز خواندن تربیت کنند. این کار نیاز به دقت دارد و دشوار است، چرا که اگر او را پیش از تکلیف برای این مهم عادت ندهیم، به جا آوردن آن در ابتدای تکلیف، سخت، تکراری و به خصوص برای نماز صبح درد سرساز است. به خصوص اگر نوجوان در این رابطه با اصرار زیاد والدین مواجه شود منجر به لجبازی یا دروغگویی وی می شود و آن زمان، برای هدایت این نهال سرکش کمی دیر شده است و مشکل چند برابر!
روایات نسبتاً زیادی در رابطه با نماز و سن شروع به آن وارد شده است. در اینجا فرصت پرداختن به تک تک آنها نیست، اما می توان با دسته بندی و ذکر چند نمونه از هر کدام به نتایج مطلوبی رسید. این روایات به لحاظ عبارات به کار رفته در آن به سه دسته تقسیم میشوند.
دسته اول روایاتی که در آنها از لفظ «وجوب» برای شروع نماز استفاده کرده است.
دسته دوم روایاتی هستند که لفظ «امر» به نماز و «مؤاخذه» برای آن را به کار گرفته است.
دسته سوم روایاتی هستند که در آنها، اجازه تنبیه بدنی کودکان برای اقامه نمازشان داده شده است.با جمعبندی روایات، برای آموزش نماز سه مرحله باید به ترتیب طی شود.
سجده های طولانی 
قالب نماز برای وبلاگ